EMSAL TEŞKİL EDECEK BİYOGRAFİK FİLM
Bertrand Bonello imalı moda tasarımcısı biyografisi “Saint Laurent”, aynı yıl çekildiği Jalil Lespert imzalı Saint Laurent filmine fark atıyor. Alanında emsal teşkil edecek bir işe dönüşüyor. “Saint Laurent”, 2014 Cannes ana yarışmasının en iyi iki-üç filmi arasındaydı.
Deneyimli yönetmen Bertrand Bonello, ikonik modacı Yves Saint Laurent’ın yaşamına bakıyor. Gaspard Ulliel’in performansı, akıcı kurgu ve camp (bilinçli bayağılık estetiği) doku ile hareketlenen bir biyografik film karşımızdaki… “Saint Laurent” (2014), sanki Ozon’un perdeye taşıdığı bir eşcinsel/biseksüel modacı öyküsü. Zaman zaman eşcinsel ilişkilerden, zaman zaman tasarımlardan destek alan bir dönem değil, ruh hali temsili gibi…
KURGU MUCİZEVİ, ZAMAN KULLANIMI ZEKİCE
Özellikle arşiv görüntüleri ile o yıl tasarlanan kıyafetlerin defilelerinin yan yana koyduğu ekran bölme metodu mucizevi… Bunun gibi öğeler filmi akıcı ve kıvrak hale getiriyor. Saint Laurent’ın eşcinsel ve uçarı ruhunun, nasıl özgürlük yanlısı bir noktaya uzanabileceğine dikkat çekiyor. Film, aynı yıl çekilip aceleci yollara saparken renk işlemesinden geçmemiş duran, TV dizisi kıvamındaki Jalil Lespert imzalı “Yves Saint Laurent”ın yanında başyapıt gibi… Elbette 150 dakikada kimi sarkmalar yaşanıyor. Ama 1967-1976 arasına bakmak, kısıtlı zaman dilimine sıkışmak fayda ediyor.
Öte yandan genel anlamda her şeyin yerli yerine oturduğunu söylemeliyiz. Yıl isimlerini büyük puntolarla geçip, parlak renklerle yönelim belirleyen capcanlı bir işe dönüşüyor bu versiyon. Sanki ihtişamlı defilelerin ve cüretkar cinsel ilişkilerin bir bütünü olarak ışıl ışıl parlıyor. “Saint Laurent”, moda tasarımcısı biyografisi alanında emsal teşkil edecek gibi gözüküyor. Yönetmeninin 46 yaşının olgunluğu bize de yansıyor.
Bir LGBT bireyi en az 70’ler geçen trans kadın biyografisi filmi “Plüton’da Kahvaltı” (“Breakfast on Pluto”, 2005) kadar iyi konumlandırılıyor. Nasıl 2009’da çekilen iki Coco Chanel filminden Jan Kounen’inki (“Büyük Aşk”) yetkin rejisi ve kısıtlı zamana sıkışma arzusuyla hatırlanacaksa, perdedeki iki ‘Saint Laurent’ temsilinin çekişmesinde de kazanan belli. Bonello Lespert’e, Ulliel Niney’ye fark atıyor.
Deneyimli yönetmen Bertrand Bonello, ikonik modacı Yves Saint Laurent’ın yaşamına bakıyor. Gaspard Ulliel’in performansı, akıcı kurgu ve camp (bilinçli bayağılık estetiği) doku ile hareketlenen bir biyografik film karşımızdaki… “Saint Laurent” (2014), sanki Ozon’un perdeye taşıdığı bir eşcinsel/biseksüel modacı öyküsü. Zaman zaman eşcinsel ilişkilerden, zaman zaman tasarımlardan destek alan bir dönem değil, ruh hali temsili gibi…
KURGU MUCİZEVİ, ZAMAN KULLANIMI ZEKİCE
Özellikle arşiv görüntüleri ile o yıl tasarlanan kıyafetlerin defilelerinin yan yana koyduğu ekran bölme metodu mucizevi… Bunun gibi öğeler filmi akıcı ve kıvrak hale getiriyor. Saint Laurent’ın eşcinsel ve uçarı ruhunun, nasıl özgürlük yanlısı bir noktaya uzanabileceğine dikkat çekiyor. Film, aynı yıl çekilip aceleci yollara saparken renk işlemesinden geçmemiş duran, TV dizisi kıvamındaki Jalil Lespert imzalı “Yves Saint Laurent”ın yanında başyapıt gibi… Elbette 150 dakikada kimi sarkmalar yaşanıyor. Ama 1967-1976 arasına bakmak, kısıtlı zaman dilimine sıkışmak fayda ediyor.
Öte yandan genel anlamda her şeyin yerli yerine oturduğunu söylemeliyiz. Yıl isimlerini büyük puntolarla geçip, parlak renklerle yönelim belirleyen capcanlı bir işe dönüşüyor bu versiyon. Sanki ihtişamlı defilelerin ve cüretkar cinsel ilişkilerin bir bütünü olarak ışıl ışıl parlıyor. “Saint Laurent”, moda tasarımcısı biyografisi alanında emsal teşkil edecek gibi gözüküyor. Yönetmeninin 46 yaşının olgunluğu bize de yansıyor.
Bir LGBT bireyi en az 70’ler geçen trans kadın biyografisi filmi “Plüton’da Kahvaltı” (“Breakfast on Pluto”, 2005) kadar iyi konumlandırılıyor. Nasıl 2009’da çekilen iki Coco Chanel filminden Jan Kounen’inki (“Büyük Aşk”) yetkin rejisi ve kısıtlı zamana sıkışma arzusuyla hatırlanacaksa, perdedeki iki ‘Saint Laurent’ temsilinin çekişmesinde de kazanan belli. Bonello Lespert’e, Ulliel Niney’ye fark atıyor.