SİNEMA YAZARI KEREM AKÇA'NIN RESMİ WEB SİTESİ
  • Ana sayfa
  • Biyografi
  • Vizyon
    • 26 Nisan 2019
    • 3 Mayıs 2019
    • 10 Mayıs 2019
    • 17 Mayıs 2019
    • 31 Mayıs 2019
    • 7 Haziran 2019
    • 14 Haziran 2019
    • 21 Haziran 2019
    • 28 Haziran 2019
    • 5 Temmuz 2019
    • 12 Temmuz 2019
    • 19 Temmuz 2019
    • 26 Temmuz 2019
    • 2 Ağustos 2019
    • 9 Ağustos 2019
    • 16 Ağustos 2019
    • 23 Ağustos 2019
    • 30 Ağustos 2019
    • 6 Eylül 2019
    • 20 Eylül 2019
    • 27 Eylül 2019
    • 4 Ekim 2019
    • 11 Ekim 2019
    • 18 Ekim 2019
    • 25 Ekim 2019
    • 1 Kasım 2019
    • 8 Kasım 2019
    • 15 Kasım 2019
    • 22 Kasım 2019
    • 29 Kasım 2019
    • 6 Aralık 2019
    • 13 Aralık 2019
    • 20 Aralık 2019
    • 27 Aralık 2019
    • 3 Ocak 2020
    • 10 Ocak 2020
    • 17 Ocak 2020
    • 24 Ocak 2020
    • 31 Ocak 2020
    • 7 Şubat 2020
    • 14 Şubat 2020
    • 21 Şubat 2020
    • 28 Şubat 2020
    • 6 Mart 2020
    • 13 Mart 2020
    • 22 Mayıs 2020
    • 29 Mayıs 2020
    • 5 Haziran 2020
    • 18 Haziran 2020
    • 26 Haziran 2020
    • 10 Temmuz 2020
    • 17 Temmuz 2020
    • 24 Temmuz 2020
    • 29 Temmuz 2020
    • 7 Ağustos 2020
    • 14 Ağustos 2020
    • 21 Ağustos 2020
    • 28 Ağustos 2020
    • 4 Eylül 2020
    • 25 Eylül 2020
    • 2 Ekim 2020
    • 9 Ekim 2020
    • 6 Kasım 2020
    • 11 Aralık 2020
    • 14 Mayıs 2021
    • 9-11 Haziran 2021
    • 25 Haziran 2021
    • 2 Temmuz 2021
    • 16 Temmuz 2021
    • 23 Temmuz 2021
  • Eleştiri
    • 52 Salı (2013)
    • A Ghost Story (2017)
    • Acı Aşk (2009)
    • Aether (2019)
    • Akvaryum (2009)
    • Ali Kundilli 2 (2016)
    • Anarşi (2014)
    • Annabelle (2014)
    • Ant-Man (2015)
    • Apollo 11 (2019)
    • Ara (2007)
    • Aşırıcılar (2010)
    • Aşkın (500) Günü (2009)
    • Ayı Paddington (2014)
    • Babylon 2022
    • Beyaz Tanrı (2014)
    • Bir Zamanlar Anadolu'da (2011)
    • Bombshell (2019)
    • Buhar Çocuk (2004)
    • Camp X-Ray (2014)
    • Can Dostum (2011)
    • Cats (2019)
    • Cennet (2014)
    • Chi-Raq (2015)
    • Creed (2015)
    • Çalgı Çengi (2011)
    • Çöl Kraliçesi (2015)
    • Deepwater Horizon (2016)
    • Delikanlı (2010)
    • Doğulu Çocuklar (2013)
    • Dünyanın En Güzel Kokusu (2016)
    • Eyyvah Eyvah (2010)
    • Fatih'in Fedaisi: Kara Murat (2015)
    • Futbol A.Ş. (2004)
    • Geceler ve Haftasonları (2008)
    • Geçmiş (2013)
    • Genç Pehlivanlar (2016)
    • Gençlik (2015)
    • Geronimo (2014)
    • Gişe Memuru (2010)
    • Görevimiz Tehlike 4 (2011)
    • Güeros (2015)
    • Havana'ya Dönüş (2014)
    • Herkese Karşı Tek Başına (1998)
    • Hoşçakal (2011)
    • House of the Devil (2009)
    • Il Divo (2008)
    • İki Aşık (2008)
    • İki Gün ve Bir Gece (2014)
    • İnsanları Seyreden Güvercin (2014)
    • İstemsiz (2008)
    • İtiraflar (2010)
    • Joe (2013)
    • John Wick (2014)
    • Jojo Rabbit (2019)
    • Kan Arzusu (2009)
    • Kara Panter (2018)
    • Kar Beyaz (2010)
    • Kızıl Amnezi (2014)
    • Kızkardeşim Evleniyor (2007)
    • Kimliksiz (Unknown) (2011)
    • Kör Nokta (2009)
    • Körfez (2017)
    • Kurt Çocuklar (2012)
    • Labirent: Ölümcül Kaçış (2014)
    • Lanet (2012)
    • Limonata (2015)
    • Locke (2014)
    • Mahmut ile Meryem (2013)
    • Makul Davranış (2014)
    • Mamma Mia (2008)
    • Manhattan'da Sihir (2007)
    • Milyoner (2008)
    • Morg Görevlisi (2010)
    • Mumya: Ejder İmparatorunun Mezarı (2008)
    • Nuh Tepesi (2019)
    • Nükleer Santral (2013)
    • Ölümümün Hikayesi (2013)
    • Özgürlüğe Doğru (2007)
    • Pacific Rim (2013)
    • Peri Ağzı Olmayan Kız (2019)
    • Piercing (2018)
    • Prometheus (2012)
    • Saint Laurent (2014)
    • Saksı Olmanın Faydaları (2012)
    • Salgın (2011)
    • Scott Pilgrim Dünya'ya Karşı (2010)
    • Selah and the Spades (2019)
    • Sleuth (2007)
    • Soysuzlar Çetesi (2009)
    • Speed Racer (2008)
    • Starlet (2012)
    • Şanslı Slevin (2006)
    • Tabanca (2005)
    • Tenet (2020)
    • Tek Başına Bir Adam (2009)
    • Tinker Tailor Soldier Spy (2011)
    • Ve Perde: Sils Maria (2014)
    • Whiplash (2014)
    • Wolverine 3D (2013)
    • Yenilmezler (2012)
    • Yılın Kadını (1942)
    • Ziyaretçiler (2008)
  • Röportajlar
    • Béla Tarr
    • Ben Affleck
    • Carlos Reygadas
    • Gaspar Noé
    • Jessica Chastain
    • Jim Sheridan
    • Kati Outinen
    • Morgan Freeman
    • Rutger Hauer
    • Steven Soderbergh
    • Tsai Ming-Liang
    • Volker Schlöndorff
  • Yönetmenler
    • Aleksei German
    • David Lynch
    • Jean-Luc Godard
    • Jim Jarmusch
    • Luc Besson
    • Stanley Kubrick
    • Steven Spielberg
  • Klasikler
    • Branded to Kill (1967)
    • Double Suicide (1969)
    • Katil Doğanlar (1994)
    • King Kong (1933)
    • Maymunlar Cehennemi (1968)
    • Performance (1970)
    • Tatlı Hayat (1960)
  • Diğer yazılar
    • Oscar >
      • 74. Altın Küre tahminleri
      • 75. Altın Küre aday tahminleri
      • 76. Altın Küre tahminleri
      • 77. Altın Küre tahminleri
      • 78. Altın Küre aday tahminleri
      • 78. Altın Küre tahminleri
      • 73. Bafta aday tahminleri
      • 74. BAFTA ödül tahminleri
      • 27. SAG aday tahminleri
      • 92. Oscar tahminleri
      • 27. SAG tahminleri
      • Oscar 2021 Belgesel Kısa Listesi Tahminleri
      • 2021 National Board of Review tahminler
      • 79. Altın Küre aday tahminleri
      • 2022 Kısa Liste Tahminleri
      • 79. Altın Küre tahminleri
      • 2022 Meslek Birlikleri aday tahminleri
      • 75. Bafta aday tahminleri
      • 28. SAG tahminleri
      • 2022 Indie Spirit Tahminleri
      • 2022 DGA tahminleri
      • 75. BAFTA ödül tahminleri
      • 2022 PGA+WGA tahminleri
      • 94. Oscar tahminleri
      • 32. Gotham ödül tahminleri
      • 32. EFA ödül tahminleri
      • 80. Altın Küre aday tahminleri
      • 2023 Kısa Liste Tahminleri
      • 80. Altın Küre tahminleri
      • 29. SAG aday tahminleri
      • 33. PGA aday tahminleri
      • 76. Bafta aday tahminleri
    • Dosyalar/En İyiler listeleri >
      • 2019'un En İyi 20 Yerli Filmi
      • 2019'un En İyi 50 Yabancı Film (Vizyon)
      • 2019'un En İyi 15 Netflix Filmi
      • 2000-2010 arası en iyi 10 müzikal
      • 2010'ların En İyi 30 Yerli Filmi
      • 2010'ların En İyi 15 Spor Filmi
      • 2010'ların En İyi 15 Müzikal Filmi
      • 2010'ların En İyi 18 Western'i
      • 2010'ların En İyi 16 Aksiyon Filmi
      • 2010'ların En İyi 25 Gençlik Filmi
      • 2010'ların En İyi 30 Belgeseli
      • 2010'ların En Özgün 35 Aşk Filmi
      • 2010'ların En Özgün 30 Animasyonu
      • 2010'ların En iyi 40 Fantastik Filmi
      • 2010'ların En iyi 50 Suç Filmi/Neo-Noir'ı
      • 2010'ların En iyi 60 Korku Filmi
      • 2010'ların En Özgün 75 Bilimkurgu Filmi
      • 2010'ların En Özgün 50 Komedi Filmi
      • 2016'nın En İyi 35 Yabancı Filmi
      • 2016'nın En İyi 15 Yerli Filmi
      • 2015'in En İyi 35 Yabancı Filmi
      • En İyi 15 Hapishane Filmi
      • En İyi 10 Seçim Filmi
      • En İyi 15 müzisyen biyografisi filmi
      • 2020'nin En İyi 15 Yerli Filmi
      • 2020'nin En İyi 15 Yabancı Filmi (Fiziksel Vizyon)
      • Kabuslar Evi Mini Dizisi
      • 2020'nin En Zayıf 70 Yabancı Filmi
      • 2021'in En İyi 30 Yabancı Dijital Filmi
      • 2021'in En İyi 20 Yabancı Sinema Filmi
      • 2021'in En İyi 15 Yerli Filmi
      • 2022'nin En İyi 30 Amerikan Filmi
      • 2022'nin En İyi 70 Uluslararası Filmi
    • Festivaller >
      • Berlin / 2017 Jüri İzlenimleri
      • Cannes / 2009 - 3
      • Toronto / 2010 - 2
    • Bize de bekleriz >
      • Doomsday (2008)
      • Bize de bekleriz: Hansel ve Gretel (2007)
      • Bize de bekleriz: High Art (1998)
      • Bize de bekleriz: Margaret (2011)
      • Bize de bekleriz: Miracle at. St Anna (2008)
      • Bize de bekleriz: Predestination (2014)
      • Rocket Science (2007)
      • Bize de bekleriz: Somersault (2004)
      • Bize de bekleriz: Sugar (2008)
      • Bize de bekleriz: Super (2010)
      • The Brøken (2008)
      • Bize de bekleriz: Vinyan (2008)
    • Sürpriz DVD >
      • Napoleon Dynamite (2004)
  • İletişim

SİNEMAYA YÖN VEREN FİLMLER: TATLI HAYAT (1960)

IMDB

20/05/2009 - Habertürk

FİLMİN NOTU: 10

Resim
Modern sinemayı başlatan yapıt, ‘kesişen hayatlar filmi modeli’nin en soyut ve anlamlı örneği olarak öne çıkıyor. Bunu yaparken de ana karakterin izini süren anlatı yapısının işleyişini değiştirip, görkemli sosyete görüntüleri bütünüyle zirve yapıp ezber bozuyor.
 
Bir gazeteci olan Marcello’nun (Marcello Mastroanni) bütün hayatı, şehirde sosyetik kızların arasında geçmektedir. Karakterimiz, bir gün Roma’ya gelen ABD’li sinema oyuncusu Sylvia’nın (Anita Ekberg) adeta üstüne atlar. Bundan sonra da zaten yaşamı zengin partilerde, sosyetenin arasında ve ünlülerin yatağında sürer gider. Ancak Marcello, yeri geldiğinde esas sevgilisi Maddalena (Anouk Aimée) ile şöhretli yaşamı arasında bir seçim yapmak zorunda kalacaktır.
 
Fellini, bu tek başına çektiği altıncı uzun metrajında İtalya’da sanat dalının aldığı ‘sosyal’ yoldan bağımsız ve modern bir formül dokuma becerisini göstermiştir. Yapıtı, sosyetenin birbirinden bağımsız hayat parçaları olarak algılayabileceğimiz gibi, görkemli ve gerçeküstücü bir görsel şölen kavramıyla da çözümleyebiliriz. İşte bunların yolunu açan o beş madde.
 
1-KESİŞEN HAYATLAR FİLMİNİN HAREKETLENMESİ
 
1940’lı ve 1950’li yıllar Avrupa sinemasında solcu bir duruşu olan ‘sosyal gerçekçi sinema’ eğilimlerinin yıllarıydı. Fellini de ister istemez ‘İtalyan Yeni Gerçekçiliği’ akımının içinde yer alarak “Aylaklar” (“I Vitelloni”, 1953), “Sonsuz Sokaklar” (“La Strada”, 1954), “Cabiria’nın Geceler” (“La Notti di Cabiria”, 1957) gibi filmler çekmek durumunda kalmıştı.
 
Ancak 1960 yılı, sinemada ‘modernizm’in doğuşu olarak anılabilir. Zira bu seneyle birlikte Fransa’da Yeni Dalga hareketi başlarken, İtalya’da üç film “Tatlı Hayat” (“La Dolce Vita”), “Macera” (“L’Avventura”) ve “Rocco ve Kardeşleri” (“Rocco e i suoi fratelli”), modern sinemanın ilk örnekleri oldu. Böylece 1960, Fellini, Antonioni ve Visconti’nin sanat dalında fark yaratmaya başladığı yıl olarak zihinlere kazıldı.
 
Aslında bu üçlünün esas amacı şehir hayatındaki yabancılaşmayı modern bir sinema diliyle perdeye aktarmaktı. Ancak bunu yaparken üç farklı ekol benimsendi. Tabii bunun ana sebebi, hikayede alışık olduğumuz akışı bozmaktı. Yönetmenlerin üçü de, bu eğilimi kendilerine göre algıladılar. Antonioni’nin filmleri genelde kaybolan bir ana karakter ile ‘varoluş’, ‘nihilizm’ ve ‘kayboluş’ temalarını izlerken; Visconti, yeni gerçekçiliği daha farklı bir boyuta taşıyan hikayelerle çıkageliyordu.
 
Fellini daha önce sinemada “Grand Hotel” (1932) ve “Oyunun Kuralı” (“La Regle du Jeu”, 1938) gibi ‘aşağıdakiler-yukarıdakiler’ kuralıyla tek mekanda uygulanan bir şablonu alıyor. ‘Çok karakterli/hikayeli film modeli’, burada en soyut ve entelektüel örneğiyle karşımıza dikiliyor. Belki de Griffith’in “Hoşgörüsüzlük”te (“Intolerance”, 1916) yarattığı, prodüksiyon kalitesiyle dikkat çeken ‘destansı ezber’i bozuyor. Yani her zaman alışık olduğumuz o esas protagonistin yolunu izlediğimiz kurmaca filmler, belgesel sinemanın bunu yapmadığımız ana akışıyla iç içe geçiyordu.
 
“Tatlı Hayat”, aslında tek ana karakter bulunduruyordu bulundurmasına. O Marcello karakterini katharsis imgesi olarak konumlandırsa da filmin esas amacı, sosyetenin içine girince çeşitli (yan) karakterlerin hikayeleriyle ana akışı bozmaktı. Böyle olunca da bildiğmiz bir hikaye ya da algı ile karşılaşamıyorduk.
 
Aksine dramatik yapı, bir şekilde bu karakterlerin arasında kaybolmaya olanak tanıyordu. Daha doğrusu 30’ar dakikalık birbirinden bağımsız karakter öyküleri izliyorduk. Bunların çoğunluğu da eleştiri oklarının hedefi sosyete olduğu için görkemli bir şekilde ve tema müziğinin katkısıyla etkileyici bir sinemayla perdeye aktarılıyordu.
 
Lafın özü Fellini, burada modern sinemanın ilk adımını, her dakikasında açıp farklı bir dokuyla karşılaşabileceğimiz bir sinema diliyle veriyor. Roma’nın yüksek sosyetesinin bir özetini çıkardığını söyleyebiliriz. Zaten esas amacı da bu. Bu film modelini Fellini’nin ilerleyen kariyerinde, “Satrycon” (1969), “Roma’da Aşk Başka” (“Roma”, 1972), “Amarcord” (1973) gibi örneklerde de görmemiz tesadüf değil elbette. Tabii yönetmenin, bu film modeline bağlı kalmasalar da görkemli ama dağınık sürreel dünyasıyla öne çıkan eserleri de mevcut.
 
3-AÇILIŞ SEKANSI
 
Bu metaforik ve dağınık film modeline girişi ise sosyetenin, daha doğrusu Roma’nın üstünden geçen bir helikopter yapıyor. Helikopter, bikinileriyle sosyete mensubu insanların güneşlendiği bölgeler, alt sınıf bireylerinin bulunduğu gecekondu mahalleleri ve Vatikan gibi bölgelerden geçtikten sonra taşıdığı heykelin anlamını açığa çıkarmaya çalışıyor.
 
Aslında heykel ve helikopter bir şekilde sosyetenin ‘tarihi zenginlikler’i sömürdüğünü göstermek için varlar. Modern ve metaforik bir öğe olarak da benimsenebilirler uzun lafın kısası...
 
Tabii bu giriş, bir diğer tarafından baktığımızda da filmde karakterlerin ilk anlarını Fellini’nin yukarıdan Tanrısal bir bakış açısıyla resmettiğini kanıtlıyor. Ki bu bakış açısını auteur yönetmenlerin çoğunluğunda da görüyoruz. Zaten Fellini, sosyeteye dahil olmayan karakterlerin sahneye çıktığı bölümlerde üst açı ile bu egosunu belli etmekten de çekinmiyor.
 
Bu anlayışıyla da zaten sonradan Haneke, Tarantino gibi birçok yönetmenin de esin kaynağı olmuş durumda. Özellikle de egosantrik ve auteur yönetmenlerin nasiplerini ondan aldıklarına şüphe yok.
 
3-MEDYA VE ŞÖHRET AHLAKI
 
Fellini’nin buradaki esas amacı bir gazeteci olan Marcello’nun gözünden medya ve şöhret ahlakına bakış atmak aslında. Bu konuda da aslında devrinin ilerisinde bir temasal bütünlük oluşturuyor. Bunu yaparken ise genelde geniş açı objektif kullanıp, uzun planların üzerine gitmeyi tercih ediyor. Böylece sessizliği öne çıkaran yabancılaştırıcı planlar dokumuş oluyor.
 
Tabii parti sahnelerinin dahi kaydırmalarla düzenlenmesi, Roma’nın gecekondu kesimlerindeki sabit kamera ve sessizlik tercihleriyle bütünlenen bir görsel yapı oluşturuyor. Fellini, kurduğu film modeli eşliğinde aslında sosyete mensuplarının ‘anlık heyecan’ peşinde koştuklarını, belki de bir karaktere sadece 20 dakikalık bir sekans ayırarak vurguluyor.
 
Konformizm depolayan ana tema müziği ve Mastroanni’nin sürekli yalan söylese de gazetelere bunu gerçek gibi kabul ettiren yozlaşmış Marcello karakteri de, bunlara ekleniyor tabii. Sonlara doğru gördüğümüz neredeyse toplu seks yapılacak parti sahnesi gibi öğeler de elbette yozlaşmanın en ayyuka çıktığı ve belki de eserin günümüzde üretilmiş olsaydı sansür yemesine yol açacak anlar. Zaten film İspanya’da Franco tarafından sansürlenmişti.
 
Burada ufak bir not olarak da Paparazzo adlı bir acar gazete muhabiri karakterinin, o zamanlar dünya külliyatına ‘paparazzi’ kelimesini soktuğunu da ekleyelim. Şimdilerde uluslararası alanda aktif bu kelime, “Tatlı Hayat” gibi kendisinin tersi isimli bu filmin eseri aslında.
 
Zira yapıtın ismine baktığımızda ‘konformizm’ aşılayan bir sonuca ulaşıyoruz. Ancak nihai toplamda, sosyetenin yol açtığı ve masumları suçlu ilan ettiği ölüm kavramını medya ve şöhret ahlakının merkezine yerleştirerek ismini inkar ediyor eser.
 
Tabii filmin meşhur çeşme sahnesinde Anita Ekberg ile Marcello Mastroanni arasındaki kovalamacanın, seks ve aşk arasında gidip gelen mesajlarının doğrultusunda yozlaşma odaklı metinler için önemli olduğunu da es geçmeyelim. Zira bu, aslında Amerikan ile İtalyan sosyetelerinin çok da bir farkı olmadığını ispatlayan bir nokta.
 
4-İŞLEVSEL BİR KAPANIŞ SEKANSI
 
Başta Marcello olmak üzere filmdeki birbirinden bağımsız neredeyse bütün karakterler bir malikanede toplanırlar. Orada içki ve seksle haşır neşir olduktan sonra uçmuş bir şekilde deniz kenarına gelirler. Denizden çıkan balinavari bir deniz hayvanı için ‘canavar bu’ diyerek şaşkınlıklarını ifade ederler. Böylece dünyadan bihaber olduklarını ispatlarlar. Marcello ise bütün çapkınlığıyla genç bir kız tarafından çağrılır ve film noktalanır.
 
Aslında bu sahnenin girişi o yozlaşmış kadınların, ya da sosyetenin durmuş halleriyle başlar. Fellini, sahneye start verince onlar koşmaya başlarlar. Yani bu deniz kenarındaki toplanma aslında onların ilk kez böylesi bir ‘doğa’ mahsülü yerde bir araya geldikleri anı resmeder. Zira ilk kelimeleri ‘a doğa’dır!
 
Fellini, modern sinema dilinde hikayelerinin bütün bireylerini birbirinden bağımsız bir şekilde deniz kenarında toplayıp, onların insanlıkla ve doğal meselelerle uzaktan yakından ilgileri olmadığını resmeder. Sondaki gazeteci çapkın-genç kız ilişkisi de bu yozlaşmış toplamın nesilden nesile devam ettiğini vurgular. Zira herkesin aşkı Marcello, bu sefer sahildeki tanımadığı bir genç kızın göz hapsine girer!
 
Bu kapanış aslında oraya kadar gelen protagonistsiz film modelinin bir sonucudur. Zira en son karenin arkası ‘üç nokta’ ile doldurulur. Günümüze kadar da zaten bu sonu açık ‘kapanış sekansları’ devam etmektedir. Bunun en önemli bir diğer temsilcisi ise bir yıl önce çekilen Fransız Yeni Dalgası’nın kilit filmlerinden, François Truffaut imzalı “400 Darbe”dir (“Les 400 Coups”).
 
Uzun lafın kısası, Fellini’nin film modelinin kapanış sekansının böylesine bağımsız bir şekilde hikayenin arkasına yapıştırıldığı gerçeğidir. Bu da filmin ‘yapı kurma’ meselesiyle kafayı bozduğunu ispatlar. Fellini’nin de sinemada ‘devrim’ yaratma arzusunda olduğunu elbette...
 
Çünkü çok hikayeli film modeli açısından dağılan karakteri toplama taktiği, aslında alışık olduğumuz bitirişin çok uzağında bir numaradır. Zira bunlar daha önce böylesine bir dağınık yapının ardından ‘soyut bir mekan’da toplanmamışlardır. Bundan sonra da çok fazla örneği yoktur bu durumun.
 
5-TAKİPÇİLERİ
 
Fellini, çok hikayeli ve karakterli filmler çeken sayısız yönetmeni etkilemiştir. Bunlar arasında “Nashville” (1974), “Oyuncu” (“The Player”, 1992) ve “Sosyeteden İnsan Manzaraları” (“Short Cuts”, 1994) ile Robert Altman, “Do The Right Thing” (1989) ve “25. Saat” (“25th Hour”, 2002) ile Spike Lee, “Muhteşem Güzellik” (“La Grande Bellezza”, 2013) ile Paolo Sorrentino ve tüm filmleriyle Emir Kusturica baş sıraya yerleşir. Tabii Rodrigo Garcia, Jill Sprecher gibi Amerikan bağımsız sinemasının genç temsilcilerini de ekleyebiliriz.
 
Tabii “Bir Konuşabilse...” (“Lost in Translation”, 2002), “Dost Kazığı” (“How to Lose Friends & Alienate People”, 2008) ve “Roma’ya Sevgilerle” (“To Rome with Love”, 2012) gibi filme gönderme yapan yapıtlar da mevcut. Hatta bunlar, sinema dillerinin ana hatlarını da “Tatlı Hayat” üzerine yerleştiriyorlar bu saygı duruşunun içinde.
 
Anlayacağınız iki koldan bu kilit sinema eseri kullanılıyor. Böylece ne kadar önemli bir yapıt olduğu da ortaya çıkıyor.



NEREDEN BULABİLİRİZ?

Amazon.com’dan edinebileceğiniz iki disklik versiyon, şimdilik filmin piyasadaki en iyi DVD’si. Türkçe dublaj ve altyazı için ülkemizde çıkan DVD baskısını deneyebilirsiniz. Tabii eğer ikincisinin taraftarıysanız filmin, “8 ½”, “Ruhların Jülyeti” ve “Aylaklar” ile birlikte toplandığı box set’i edinmek daha karlı olacaktır.

Powered by Create your own unique website with customizable templates.