SİNEMA YAZARI KEREM AKÇA'NIN RESMİ WEB SİTESİ
  • Ana sayfa
  • Biyografi
  • Vizyon
    • 26 Nisan 2019
    • 3 Mayıs 2019
    • 10 Mayıs 2019
    • 17 Mayıs 2019
    • 31 Mayıs 2019
    • 7 Haziran 2019
    • 14 Haziran 2019
    • 21 Haziran 2019
    • 28 Haziran 2019
    • 5 Temmuz 2019
    • 12 Temmuz 2019
    • 19 Temmuz 2019
    • 26 Temmuz 2019
    • 2 Ağustos 2019
    • 9 Ağustos 2019
    • 16 Ağustos 2019
    • 23 Ağustos 2019
    • 30 Ağustos 2019
    • 6 Eylül 2019
    • 20 Eylül 2019
    • 27 Eylül 2019
    • 4 Ekim 2019
    • 11 Ekim 2019
    • 18 Ekim 2019
    • 25 Ekim 2019
    • 1 Kasım 2019
    • 8 Kasım 2019
    • 15 Kasım 2019
    • 22 Kasım 2019
    • 29 Kasım 2019
    • 6 Aralık 2019
    • 13 Aralık 2019
    • 20 Aralık 2019
    • 27 Aralık 2019
    • 3 Ocak 2020
    • 10 Ocak 2020
    • 17 Ocak 2020
    • 24 Ocak 2020
    • 31 Ocak 2020
    • 7 Şubat 2020
    • 14 Şubat 2020
    • 21 Şubat 2020
    • 28 Şubat 2020
    • 6 Mart 2020
    • 13 Mart 2020
    • 22 Mayıs 2020
    • 29 Mayıs 2020
    • 5 Haziran 2020
    • 18 Haziran 2020
    • 26 Haziran 2020
    • 10 Temmuz 2020
    • 17 Temmuz 2020
    • 24 Temmuz 2020
    • 29 Temmuz 2020
    • 7 Ağustos 2020
    • 14 Ağustos 2020
    • 21 Ağustos 2020
    • 28 Ağustos 2020
    • 4 Eylül 2020
    • 25 Eylül 2020
    • 2 Ekim 2020
    • 9 Ekim 2020
    • 6 Kasım 2020
    • 11 Aralık 2020
    • 14 Mayıs 2021
    • 9-11 Haziran 2021
    • 25 Haziran 2021
    • 2 Temmuz 2021
    • 16 Temmuz 2021
    • 23 Temmuz 2021
  • Eleştiri
    • 52 Salı (2013)
    • A Ghost Story (2017)
    • Acı Aşk (2009)
    • Aether (2019)
    • Akvaryum (2009)
    • Ali Kundilli 2 (2016)
    • Anarşi (2014)
    • Annabelle (2014)
    • Ant-Man (2015)
    • Apollo 11 (2019)
    • Ara (2007)
    • Aşırıcılar (2010)
    • Aşkın (500) Günü (2009)
    • Ayı Paddington (2014)
    • Babylon 2022
    • Beyaz Tanrı (2014)
    • Bir Zamanlar Anadolu'da (2011)
    • Bombshell (2019)
    • Buhar Çocuk (2004)
    • Camp X-Ray (2014)
    • Can Dostum (2011)
    • Cats (2019)
    • Cennet (2014)
    • Chi-Raq (2015)
    • Creed (2015)
    • Çalgı Çengi (2011)
    • Çöl Kraliçesi (2015)
    • Deepwater Horizon (2016)
    • Delikanlı (2010)
    • Doğulu Çocuklar (2013)
    • Dünyanın En Güzel Kokusu (2016)
    • Eyyvah Eyvah (2010)
    • Fatih'in Fedaisi: Kara Murat (2015)
    • Futbol A.Ş. (2004)
    • Geceler ve Haftasonları (2008)
    • Geçmiş (2013)
    • Genç Pehlivanlar (2016)
    • Gençlik (2015)
    • Geronimo (2014)
    • Gişe Memuru (2010)
    • Görevimiz Tehlike 4 (2011)
    • Güeros (2015)
    • Havana'ya Dönüş (2014)
    • Herkese Karşı Tek Başına (1998)
    • Hoşçakal (2011)
    • House of the Devil (2009)
    • Il Divo (2008)
    • İki Aşık (2008)
    • İki Gün ve Bir Gece (2014)
    • İnsanları Seyreden Güvercin (2014)
    • İstemsiz (2008)
    • İtiraflar (2010)
    • Joe (2013)
    • John Wick (2014)
    • Jojo Rabbit (2019)
    • Kan Arzusu (2009)
    • Kara Panter (2018)
    • Kar Beyaz (2010)
    • Kızıl Amnezi (2014)
    • Kızkardeşim Evleniyor (2007)
    • Kimliksiz (Unknown) (2011)
    • Kör Nokta (2009)
    • Körfez (2017)
    • Kurt Çocuklar (2012)
    • Labirent: Ölümcül Kaçış (2014)
    • Lanet (2012)
    • Limonata (2015)
    • Locke (2014)
    • Mahmut ile Meryem (2013)
    • Makul Davranış (2014)
    • Mamma Mia (2008)
    • Manhattan'da Sihir (2007)
    • Milyoner (2008)
    • Morg Görevlisi (2010)
    • Mumya: Ejder İmparatorunun Mezarı (2008)
    • Nuh Tepesi (2019)
    • Nükleer Santral (2013)
    • Ölümümün Hikayesi (2013)
    • Özgürlüğe Doğru (2007)
    • Pacific Rim (2013)
    • Peri Ağzı Olmayan Kız (2019)
    • Piercing (2018)
    • Prometheus (2012)
    • Saint Laurent (2014)
    • Saksı Olmanın Faydaları (2012)
    • Salgın (2011)
    • Scott Pilgrim Dünya'ya Karşı (2010)
    • Selah and the Spades (2019)
    • Sleuth (2007)
    • Soysuzlar Çetesi (2009)
    • Speed Racer (2008)
    • Starlet (2012)
    • Şanslı Slevin (2006)
    • Tabanca (2005)
    • Tenet (2020)
    • Tek Başına Bir Adam (2009)
    • Tinker Tailor Soldier Spy (2011)
    • Ve Perde: Sils Maria (2014)
    • Whiplash (2014)
    • Wolverine 3D (2013)
    • Yenilmezler (2012)
    • Yılın Kadını (1942)
    • Ziyaretçiler (2008)
  • Röportajlar
    • Béla Tarr
    • Ben Affleck
    • Carlos Reygadas
    • Gaspar Noé
    • Jessica Chastain
    • Jim Sheridan
    • Kati Outinen
    • Morgan Freeman
    • Rutger Hauer
    • Steven Soderbergh
    • Tsai Ming-Liang
    • Volker Schlöndorff
  • Yönetmenler
    • Aleksei German
    • David Lynch
    • Jean-Luc Godard
    • Jim Jarmusch
    • Luc Besson
    • Stanley Kubrick
    • Steven Spielberg
  • Klasikler
    • Branded to Kill (1967)
    • Double Suicide (1969)
    • Katil Doğanlar (1994)
    • King Kong (1933)
    • Maymunlar Cehennemi (1968)
    • Performance (1970)
    • Tatlı Hayat (1960)
  • Diğer yazılar
    • Oscar >
      • 74. Altın Küre tahminleri
      • 75. Altın Küre aday tahminleri
      • 76. Altın Küre tahminleri
      • 77. Altın Küre tahminleri
      • 78. Altın Küre aday tahminleri
      • 78. Altın Küre tahminleri
      • 73. Bafta aday tahminleri
      • 74. BAFTA ödül tahminleri
      • 27. SAG aday tahminleri
      • 92. Oscar tahminleri
      • 27. SAG tahminleri
      • Oscar 2021 Belgesel Kısa Listesi Tahminleri
      • 2021 National Board of Review tahminler
      • 79. Altın Küre aday tahminleri
      • 2022 Kısa Liste Tahminleri
      • 79. Altın Küre tahminleri
      • 2022 Meslek Birlikleri aday tahminleri
      • 75. Bafta aday tahminleri
      • 28. SAG tahminleri
      • 2022 Indie Spirit Tahminleri
      • 2022 DGA tahminleri
      • 75. BAFTA ödül tahminleri
      • 2022 PGA+WGA tahminleri
      • 94. Oscar tahminleri
      • 32. Gotham ödül tahminleri
      • 32. EFA ödül tahminleri
      • 80. Altın Küre aday tahminleri
      • 2023 Kısa Liste Tahminleri
      • 80. Altın Küre tahminleri
      • 29. SAG aday tahminleri
      • 33. PGA aday tahminleri
      • 76. Bafta aday tahminleri
    • Dosyalar/En İyiler listeleri >
      • 2019'un En İyi 20 Yerli Filmi
      • 2019'un En İyi 50 Yabancı Film (Vizyon)
      • 2019'un En İyi 15 Netflix Filmi
      • 2000-2010 arası en iyi 10 müzikal
      • 2010'ların En İyi 30 Yerli Filmi
      • 2010'ların En İyi 15 Spor Filmi
      • 2010'ların En İyi 15 Müzikal Filmi
      • 2010'ların En İyi 18 Western'i
      • 2010'ların En İyi 16 Aksiyon Filmi
      • 2010'ların En İyi 25 Gençlik Filmi
      • 2010'ların En İyi 30 Belgeseli
      • 2010'ların En Özgün 35 Aşk Filmi
      • 2010'ların En Özgün 30 Animasyonu
      • 2010'ların En iyi 40 Fantastik Filmi
      • 2010'ların En iyi 50 Suç Filmi/Neo-Noir'ı
      • 2010'ların En iyi 60 Korku Filmi
      • 2010'ların En Özgün 75 Bilimkurgu Filmi
      • 2010'ların En Özgün 50 Komedi Filmi
      • 2016'nın En İyi 35 Yabancı Filmi
      • 2016'nın En İyi 15 Yerli Filmi
      • 2015'in En İyi 35 Yabancı Filmi
      • En İyi 15 Hapishane Filmi
      • En İyi 10 Seçim Filmi
      • En İyi 15 müzisyen biyografisi filmi
      • 2020'nin En İyi 15 Yerli Filmi
      • 2020'nin En İyi 15 Yabancı Filmi (Fiziksel Vizyon)
      • Kabuslar Evi Mini Dizisi
      • 2020'nin En Zayıf 70 Yabancı Filmi
      • 2021'in En İyi 30 Yabancı Dijital Filmi
      • 2021'in En İyi 20 Yabancı Sinema Filmi
      • 2021'in En İyi 15 Yerli Filmi
      • 2022'nin En İyi 30 Amerikan Filmi
      • 2022'nin En İyi 70 Uluslararası Filmi
    • Festivaller >
      • Berlin / 2017 Jüri İzlenimleri
      • Cannes / 2009 - 3
      • Toronto / 2010 - 2
    • Bize de bekleriz >
      • Doomsday (2008)
      • Bize de bekleriz: Hansel ve Gretel (2007)
      • Bize de bekleriz: High Art (1998)
      • Bize de bekleriz: Margaret (2011)
      • Bize de bekleriz: Miracle at. St Anna (2008)
      • Bize de bekleriz: Predestination (2014)
      • Rocket Science (2007)
      • Bize de bekleriz: Somersault (2004)
      • Bize de bekleriz: Sugar (2008)
      • Bize de bekleriz: Super (2010)
      • The Brøken (2008)
      • Bize de bekleriz: Vinyan (2008)
    • Sürpriz DVD >
      • Napoleon Dynamite (2004)
  • İletişim

SİNEMAYA YÖN VEREN FİLMLER: BRANDED TO KILL (1967)

IMDB

10/06/2009 - Habertürk

FİLMİN NOTU: 10

Resim
Japon yakuza filmlerine yapıbozucu yaklaşımıyla ‘kiralik katil filmi’ formülünü yaratan yapıt, öznel ve sürreel film modeliyle Godard ile David Lynch’in sinemalarını buluşturuyor!
 
‘Japonya’nın üç numaralı kiralık katili’ olarak tanınan Hanada, son görevine çağırılır. Kendisine verilen görev, Misako adlı bir kadını öldürmesidir. Ancak silahını alıp namlusunu çekse de ateş edemez. Aksine Misako, onu seksiliğiyle ve entrikalarıyla kandırıp evine hapseder. Bu komplodan kurtulan karakterimizin amacı, bir ve iki nolu katilleri öldürmektir. Hanada, önce ikinciyle bir köprüde düelloya girer. Ardından patronundan birinci ile bir hesaplaşma ayarlamasını ister.
 
Seijun Suzuki’nin anti-sinema kavramını görsel şölene çevirdiği filmi, aslında o güne kadar bütün dünyada hakim olan gangster filmini yıkmak üzerine üretilen bir eserdir. Bu sebeple de dağınık ama stilize görsel dünyasıyla çok şey anlatır. Hatta başlı başına yeni bir film modeli dahi üretir. İşte buna ulaşırken yaptıklarının beş maddede özeti...
 
1-‘Kiralık katil filmi’ni çözümlemek
 
Japonya’da üretilen yakuza filmlerini, pink filmleri (erotik filmler) ve Amerikan gangster filmlerini iç içe geçiriyormuş gibi gözükse de; aslında bunları Godardiyen bir modele sokmayı amaçlar. Bunu yapmak için de tür kırması bir iskeletten ziyade stil gösterisi yapan bir görsel yapıyla sonuç almaktır hedefi. 2.35:1 oranı da buna büyük oranda destek olur.
 
Aslında Suzuki’nin burada yapmak istediği; sinemada çok da fazla görmediğimiz ‘kiralık katil filmi’ alt türünü ya da formülünü üretmektir. Bu doğrultuda da Jean-Pierre Melville’in Alain Delon’lu filmi “Le Samourai”yle de aynı yıla gelmesi bir hayli ilginçtir. O film de asosyal bir kiralık katilin gözünden gangster piyasasına bakış atar. Suzuki’nin filmi ise yine onun gibi öznel bir dünya kurar.
 
Hanada adlı ana karakter aslında filmin isminin tam çevirisinde olduğu gibi ‘öldürmeye etiketlenmiş’tir. Bu da aslında “Branded to Kill”in gangster filmlerini alaya alan yapısını tesciller. Suzuki’nin esas amacı eldeki gangster filmi türünde böyle bir kulvar açmaktır. Bunu yaparken de her şeyi ana karakterinin bakış açısına göre kurar.
 
Onun yalnızlığında geniş açılar ile psikolojik sorunları olduğuna vurgu yapan dar açılar aktif hale gelirken, genelde pelikülün önüne bindirilen görüntüler de birincil öğe olarak kullanılır. Bu doğrultuda da temelde bir ruhsal yolculuk sunar Suzuki. Tabii “Serseri Aşıklar”daki (“A bout de souffle”) gangster karakter gibi konumlanır buradaki Hanada.
 
Suzuki onu ‘şişman yanaklı’ ve ‘gözlüklü’ bir şekilde çizer. Yani gangsterlerin alışık olduğumuz o yakışıklı ve kusursuz halleri yoktur. Biraz da Orson Welles’in “Touch of Evil”daki gangster karakterine göndermedir bu aslında.
 
Üstelik hayatının sürekli belli tesadüflerle değiştiğini görürüz. Birini öldürdüğüne rastlamamız ise mümkün değildir. Aksine namluyu doğrulttuğu anda başka bir şey olmasıyla bir anda olay akışı bozulur. Bu da bizi bir ‘femme fatale’in (kara filmlerin kötü kadını), Misako’nın evinin içindeki sahnelerde öne çıkan o karamsar ruh haliyle baş başa bırakır.
 
Önce gölgeler ve seks yapamama duygusuyla, ardından ise eve kurulan sinema perdesinden kendisine seslenen patronuyla yüzleşir Hanada. Tabii önüne gelen bir kare de, ekran bölme tekniğini doğurur. Tabii bu sahneye girişte ‘kelebek’ simgesi de büyük rol oynar. Her yerin bir anda kelebek olabildiğini dahi görürüz zira.
 
Bu da bize gangster dünyasındaki ‘ikiyüzlülük’ ile yüzleşme imkanı tanır. Suzuki’nin de amacı aslında o modern sinemayla gelen yabancılaşma ve yalnızlığa odaklanmaktan çok absürd ve stilize takılmaktır. Zira öznel yapısını bu doğrultuda inşa etmeyi seçer. Asla da ciddiyetinden taviz vermez.
 
2-Tarihsel konumu ve Japon yeni dalgası
 
1950’lerde Japon stüdyo sistemi, klasik anlatı sinemasının izini süren samuray ve yakuza filmlerinden bıktığı ve maddi krize girdiği için yeni bir jenerasyona ihtiyaç duyuyordu. O dönemde gençlik filmlerine alan açan şirketler, 1956’da ilk tür filmini üretti. Ancak bu değişim süreci daha farklı bir yöne saptı.
 
Zira her zaman söylediğim gibi 1960’lar modern sinemanın kilit bir dönemiydi. Özellikle İtalya’da ve Fransa’da sinema yeniden doğuyordu. Fransız Yeni Dalgası’na paralel olarak ise Çek Cumhuriyeti, Polonya, Portekiz, Arjantin, Brezilya gibi o zamana kadar önemsenmeyen ülkelerde dahi bir ‘anti-sinema’ hareketi başladı. Bu da geleneksel yapıları yıkmaya yönelikti aslında.
 
Hong Kong, Japonya ve İtalya, ABD ile stüdyo sistemi konusunda yarışıyordu o dönemde.
İtalya’da Cinecitta, Japonya’da Nikkatsu ile Shochiku’nun başı çektiği beş şirket, Hong Kong’da ise dövüş filmleri üreten şirketler, sektörü domine ediyordu. ABD’de bu eğilime tepki olarak John Cassavetes’in başlatıp Andy Warhol’un da devam ettirdiği Amerikan bağımsız sineması doğdu. Sonra da Yeni Hollywood adı altında Arhur Penn, Martin Scorsese, Dennis Hopper gibi isimler ortaya çıktı.
 
Ancak bir diğer taraftan da 60’lar Amerikan sineması, Herschell Gordon Lewis ile Russ Meyer’in başı çektiği sinemacıların istismar filmleriyle kasıp kavruluyordu. Lewis’in ‘istismar filmleri’ ile Meyer’in ‘cinsel istismar filmleri’ sonradan ekolleşti. Bunların hepsi de stüdyolardaki sansüre karşı çıkmak içindi. Yani sanat sinemasının yaptığını abartıya vurarak seks ve şiddetle bir şeyler yakalama peşindeydiler.
 
Japon Yeni Dalgası da 60’ların sonunda aslında bu iki mantığı birleştirerek doğdu. Zira o zamanlar hem pink filmler, hem yakuza filmleri, hem de samuray filmleri stüdyoları kasıp kavurmaktaydı. Bunları da Shohei Imamura, Seijun Suzuki, Hiroshi Teshigahara, Masahiro Shinoda, Nagisa Oshima, Koji Wakamatsu, Sogo Ishii gibi isimler yıkmaya başladı.
 
Tabii bunlardan Suzuki ile Imamura; Godard gibi türleri tersine çevirmeyi tercih ederlerken, Wakamatsu ile Oshima ise hem cinselliği hem de şiddeti istismar eden ‘roman porno’ filmleriyle öne çıktılar. Yani yeni dalga, çok yönlü bir hareketti Japonya’da. Amaç ise beş büyüklü stüdyo sistemini yıkmaktı.
 
Bunların hepsi o zamanlar ‘B filmi yönetmeni’ olarak anılsalar da şimdilerde usta statüsüne yerleştiler. Bozucu sinemanın ana simaları olarak değer gördüler. Suzuki’nin esas sorunu ise Nikkatsu şirketiyleydi.
 
3-Suzuki’nin namı
 
1956-1963 yılları arasında imza attığı tür filmi örnekleriyle çok da fazla dikkat çekmeyen Seijun Suzuki, parasını alan memur bir yönetmendi. Ancak 1963-1967 arasında çektiği filmler ‘yapıbozucu sinema örnekleri’ idi.
 
Bu sebeple de Nikkatsu stüdyosunda anlaşılmayan filmler çektiği için bir süre sonra kovulmak durumunda kaldı. Zira onun yönetmenlik yapmasının sebebi aslında gelir getirecek yakuza filmleri için yönetmenlik koltuğuna oturtulmak istenmesiydi. Ancak o dönemdeki toplu üretimde özellikle de 1963-1967 arasında içlerinden en ünlüleri olarak bu filmi ve “Tokyo Drifter”ı alan sayısız ‘tartışmalı’ film çekti. Bu filmden sonra Nikkatsu yetkilileri tarafından daha önce çok uyarılmasına karşın, bu sözlere kulak asmadığı için kovuldu.
 
Filmografisinde “Kenga Erejii / Fighting Elegy” (1966), “Irezumi Ichidai / Tattooed Life” (1965), “Kanto Mushuku / Kanto Wanderer” (1965) gibi samuray filmi modellerini tersine çeviren yapıtlar bulunduran yönetmen, esasen gangster filmlerini modern hale getirdiği eserleriyle ilgi odağı olmayı başardı. Bunlar “Koroshi No Rakuin / Branded to Kill” (1967) ve “Tokyo Nagaremono / Tokyo Drifter”dı.
 
Suzuki’nin yönetmenlik stili açısından David Lynch ile Jean-Luc Godard’ı buluşturduğu iddia edilebilir. Filmleri, B filmleri ya da çöp örnekleri olarak adlandırıldıktan sonra kült ve kilit ibaresiyle karşılanmaya başlandı. Yönetmen, sinemada ‘yapıbozucu’ yönetmenler arasında kendine önemli bir yer buldu. Cinsellik konusunda bir hayli cesur kullanımları da vardı.
 
Halen Japonya’da tartışılsa da, Akira Kurosawa, Yasujiru Ozu ve Kenji Mizoguchi gibi kendi geleneklerini uygulayan yönetmenlerden farklı bir yere oturdu her zaman. Böylece günümüzde ‘yenilik’ arayan sinema anlayışında değerli bir konum yakaladı kendisine. Zira o Japon yeni dalgasının hem en tartışmalı, hem en yetenekli, hem de filmleri en ciddiye alınan ismi olarak benimsendi.
 
Türlerle, konvansiyonel sinemayla ve ana anlatı kalıplarıyla dertleri olan bir muhalifti kendisi. Filmleri, sinema tarihi kitaplarına geçmese de sonradan meraklı sinema tarihçileri ve yazarları tarafından keşfedildi.
 
4-Boks ringi sekansı
 
Suzuki, kendisinden beklendiği gibi ‘düello sahnesi’ ve ‘boks ringi sahnesi’ gibi kilit anları olağandışı çekmeyi tercih eder filmde. Sondaki ‘Bir numaralı kiralik katil’ ile ‘üç numaralı kiralik katil’ arasındaki galibi belirleyecek boks ringi sekansı da buna bir örnektir. Zira bu sahne, filmin bir bölümünden sonra ‘bir numara’ olmak için çeşitli düellolara tutuşan ana karakterimizin son etabı olarak adlandırılabilir.
 
Bir numaranın planlı, sabırlı ve yıldırıcı taktiklerini dışarıdan izleyen karakterimiz, ringte kimsenin bulunmadığı bu düello sahnesini başlatır. Ancak bir şekilde dayanamaz ve ringin yakınlarına gelir. Geliş o geliştir. Zira kendini bir anda ‘ölü’ bulur! Bu da onun ‘taktik’lere dayanamadığını resmeder aslında. Aynı zamanda da ölümün bir anda gelişini, düellosuz bir şekilde göstermesi önemli bir ‘bozma’ hareketidir.
 
Suzuki, kapkaranlık olsa da sadece gölgeler ve yalıtılan ışık ile insanlara adapte olabildiğimiz bu sekansı genelde kuşbakışı olarak üst bir açıdan ya da öznel kamerayla bakış açısına göre çeker. Bunun yanında boş koltukları da kaydırmalı planlarla göstermeyi ihmal etmez. Ancak görünmeyen bir numara ile ana karakterimizin dış sesi en etkili öğelerdir. Tansiyonu yükselten bunlardır. Yani görünmeyenler, sahnenin merkezine oturur.
 
Zaten seyircisiz, ringte kimsenin olmadığı ve kapkaranlık seyreden bir düello sahnesi de aslında ‘ana mantık’ı yıkmak için vardır burada. B filmi anlayışı hakim olsa da seyircilerin devre dışı kalmasıyla bu da yerle bir edilir aslında. Zira ne aktif ne de pasif izleyici gibi kavramlara odaklanılır. Belki de ‘seyircisizlik’ burada, filmin ‘seyircisiz kalma’ isteği için yerleştirilen bir metafordur.
 
5-Takipçileri
 
Öznel görsel yapısıyla çeşitli filmleri etkiledi. Bunların başında David Lynch’in kara filmleri, veya “Dövüş Kulübü”, “Jacob’s Ladder” gibi eserler gelir.
 
Kiralık katil filmi formülüyle John Woo’nun “The Killer”ı ile Jim Jarmusch’un “Hayalet Köpek: Samuray Tarzı”sının formül babasıdır.
 
Yapıbozucu iskeletiyle Takashi Miike’yi etkilerken, “Chungking Express”, “Femme Fatale”, “Kill Bill” gibi filmlerin esin kaynakları arasında olduğunu söyleyebiliriz.
 

NEREDEN BULABİLİRİZ?

Amazon.com’dan Criterion Collection’ın çıkardığı İngilizce altyazılı DVD’sini edinebilirsiniz.
 
Powered by Create your own unique website with customizable templates.