WOODY ALLEN FİLMLERİNİ ANDIRAN BİR AMERİKAN BAĞIMSIZI
Gerçekte karı-koca olan Greta Gerwig ile Joe Swanberg’in yönettiği “Geceler ve Haftasonları” (“Nights and Weekends”), bu ikilinin bireylerini oluşturduğu bir ilişkinin yükselişine, çöküşüne ve yeniden ayaklanma çabasına odaklanıyor. Bunu yaparken de yönetmenlik koltuğunda ilk kez bir araya gelen çift, 80 dakikalık süreci çok iyi kullanmayı beceriyor. Zira kesintisiz planlardan oluşturulan ve uzunlukları 10 dakikayı bulan sahnelerle ilerliyor film. Bunlarda kameranın onların yakınına yerleştirilmesi ise aralarındaki iletişimi ortaya koyuyor. Tabii zaman geçtikçe ilişkinin çöküş devresine girmesi, kesintisiz plan kullanma mantığını bozarken, hareketli kameranın uzağa yerleştirilmesini sağlıyor.
Yani akılcı bir sinema dili var burada. Doğal renklerin ve müziksizliğin de katkısıyla bir ilişkinin özeti çıkarılabiliyor. Aynen Ingmar Bergman, Michelangelo Antonioni, Woody Allen gibi yönetmenlerin filmlerinde olduğu gibi… Ayrıca "Geceler ve Haftasonları", lineer akışı kullanma tekniği açısından da yapısal olarak François Ozon’un “Beş Kere İki”sini (“Cinq fois deux”, 2004) andırıyor. Gerwig-Swanberg ikilisi, mumblecore akımının en iyi filmini duyuruyor.
Yani akılcı bir sinema dili var burada. Doğal renklerin ve müziksizliğin de katkısıyla bir ilişkinin özeti çıkarılabiliyor. Aynen Ingmar Bergman, Michelangelo Antonioni, Woody Allen gibi yönetmenlerin filmlerinde olduğu gibi… Ayrıca "Geceler ve Haftasonları", lineer akışı kullanma tekniği açısından da yapısal olarak François Ozon’un “Beş Kere İki”sini (“Cinq fois deux”, 2004) andırıyor. Gerwig-Swanberg ikilisi, mumblecore akımının en iyi filmini duyuruyor.
