SİNEMA YAZARI KEREM AKÇA'NIN RESMİ WEB SİTESİ
  • Ana sayfa
  • Biyografi
  • Vizyon
    • 26 Nisan 2019
    • 3 Mayıs 2019
    • 10 Mayıs 2019
    • 17 Mayıs 2019
    • 31 Mayıs 2019
    • 7 Haziran 2019
    • 14 Haziran 2019
    • 21 Haziran 2019
    • 28 Haziran 2019
    • 5 Temmuz 2019
    • 12 Temmuz 2019
    • 19 Temmuz 2019
    • 26 Temmuz 2019
    • 2 Ağustos 2019
    • 9 Ağustos 2019
    • 16 Ağustos 2019
    • 23 Ağustos 2019
    • 30 Ağustos 2019
    • 6 Eylül 2019
    • 20 Eylül 2019
    • 27 Eylül 2019
    • 4 Ekim 2019
    • 11 Ekim 2019
    • 18 Ekim 2019
    • 25 Ekim 2019
    • 1 Kasım 2019
    • 8 Kasım 2019
    • 15 Kasım 2019
    • 22 Kasım 2019
    • 29 Kasım 2019
    • 6 Aralık 2019
    • 13 Aralık 2019
    • 20 Aralık 2019
    • 27 Aralık 2019
    • 3 Ocak 2020
    • 10 Ocak 2020
    • 17 Ocak 2020
    • 24 Ocak 2020
    • 31 Ocak 2020
    • 7 Şubat 2020
    • 14 Şubat 2020
    • 21 Şubat 2020
    • 28 Şubat 2020
    • 6 Mart 2020
    • 13 Mart 2020
    • 22 Mayıs 2020
    • 29 Mayıs 2020
    • 5 Haziran 2020
    • 18 Haziran 2020
    • 26 Haziran 2020
    • 10 Temmuz 2020
    • 17 Temmuz 2020
    • 24 Temmuz 2020
    • 29 Temmuz 2020
    • 7 Ağustos 2020
    • 14 Ağustos 2020
    • 21 Ağustos 2020
    • 28 Ağustos 2020
    • 4 Eylül 2020
    • 25 Eylül 2020
    • 2 Ekim 2020
    • 9 Ekim 2020
    • 6 Kasım 2020
    • 11 Aralık 2020
    • 14 Mayıs 2021
    • 9-11 Haziran 2021
    • 25 Haziran 2021
    • 2 Temmuz 2021
    • 16 Temmuz 2021
    • 23 Temmuz 2021
  • Eleştiri
    • 52 Salı (2013)
    • A Ghost Story (2017)
    • Acı Aşk (2009)
    • Aether (2019)
    • Akvaryum (2009)
    • Ali Kundilli 2 (2016)
    • Anarşi (2014)
    • Annabelle (2014)
    • Ant-Man (2015)
    • Apollo 11 (2019)
    • Ara (2007)
    • Aşırıcılar (2010)
    • Aşkın (500) Günü (2009)
    • Ayı Paddington (2014)
    • Babylon 2022
    • Beyaz Tanrı (2014)
    • Bir Zamanlar Anadolu'da (2011)
    • Bombshell (2019)
    • Buhar Çocuk (2004)
    • Camp X-Ray (2014)
    • Can Dostum (2011)
    • Cats (2019)
    • Cennet (2014)
    • Chi-Raq (2015)
    • Creed (2015)
    • Çalgı Çengi (2011)
    • Çöl Kraliçesi (2015)
    • Deepwater Horizon (2016)
    • Delikanlı (2010)
    • Doğulu Çocuklar (2013)
    • Dünyanın En Güzel Kokusu (2016)
    • Eyyvah Eyvah (2010)
    • Fatih'in Fedaisi: Kara Murat (2015)
    • Futbol A.Ş. (2004)
    • Geceler ve Haftasonları (2008)
    • Geçmiş (2013)
    • Genç Pehlivanlar (2016)
    • Gençlik (2015)
    • Geronimo (2014)
    • Gişe Memuru (2010)
    • Görevimiz Tehlike 4 (2011)
    • Güeros (2015)
    • Havana'ya Dönüş (2014)
    • Herkese Karşı Tek Başına (1998)
    • Hoşçakal (2011)
    • House of the Devil (2009)
    • Il Divo (2008)
    • İki Aşık (2008)
    • İki Gün ve Bir Gece (2014)
    • İnsanları Seyreden Güvercin (2014)
    • İstemsiz (2008)
    • İtiraflar (2010)
    • Joe (2013)
    • John Wick (2014)
    • Jojo Rabbit (2019)
    • Kan Arzusu (2009)
    • Kara Panter (2018)
    • Kar Beyaz (2010)
    • Kızıl Amnezi (2014)
    • Kızkardeşim Evleniyor (2007)
    • Kimliksiz (Unknown) (2011)
    • Kör Nokta (2009)
    • Körfez (2017)
    • Kurt Çocuklar (2012)
    • Labirent: Ölümcül Kaçış (2014)
    • Lanet (2012)
    • Limonata (2015)
    • Locke (2014)
    • Mahmut ile Meryem (2013)
    • Makul Davranış (2014)
    • Mamma Mia (2008)
    • Manhattan'da Sihir (2007)
    • Milyoner (2008)
    • Morg Görevlisi (2010)
    • Mumya: Ejder İmparatorunun Mezarı (2008)
    • Nuh Tepesi (2019)
    • Nükleer Santral (2013)
    • Ölümümün Hikayesi (2013)
    • Özgürlüğe Doğru (2007)
    • Pacific Rim (2013)
    • Peri Ağzı Olmayan Kız (2019)
    • Piercing (2018)
    • Prometheus (2012)
    • Saint Laurent (2014)
    • Saksı Olmanın Faydaları (2012)
    • Salgın (2011)
    • Scott Pilgrim Dünya'ya Karşı (2010)
    • Selah and the Spades (2019)
    • Sleuth (2007)
    • Soysuzlar Çetesi (2009)
    • Speed Racer (2008)
    • Starlet (2012)
    • Şanslı Slevin (2006)
    • Tabanca (2005)
    • Tenet (2020)
    • Tek Başına Bir Adam (2009)
    • Tinker Tailor Soldier Spy (2011)
    • Ve Perde: Sils Maria (2014)
    • Whiplash (2014)
    • Wolverine 3D (2013)
    • Yenilmezler (2012)
    • Yılın Kadını (1942)
    • Ziyaretçiler (2008)
  • Röportajlar
    • Béla Tarr
    • Ben Affleck
    • Carlos Reygadas
    • Gaspar Noé
    • Jessica Chastain
    • Jim Sheridan
    • Kati Outinen
    • Morgan Freeman
    • Rutger Hauer
    • Steven Soderbergh
    • Tsai Ming-Liang
    • Volker Schlöndorff
  • Yönetmenler
    • Aleksei German
    • David Lynch
    • Jean-Luc Godard
    • Jim Jarmusch
    • Luc Besson
    • Stanley Kubrick
    • Steven Spielberg
  • Klasikler
    • Branded to Kill (1967)
    • Double Suicide (1969)
    • Katil Doğanlar (1994)
    • King Kong (1933)
    • Maymunlar Cehennemi (1968)
    • Performance (1970)
    • Tatlı Hayat (1960)
  • Diğer yazılar
    • Oscar >
      • 74. Altın Küre tahminleri
      • 75. Altın Küre aday tahminleri
      • 76. Altın Küre tahminleri
      • 77. Altın Küre tahminleri
      • 78. Altın Küre aday tahminleri
      • 78. Altın Küre tahminleri
      • 73. Bafta aday tahminleri
      • 74. BAFTA ödül tahminleri
      • 27. SAG aday tahminleri
      • 92. Oscar tahminleri
      • 27. SAG tahminleri
      • Oscar 2021 Belgesel Kısa Listesi Tahminleri
      • 2021 National Board of Review tahminler
      • 79. Altın Küre aday tahminleri
      • 2022 Kısa Liste Tahminleri
      • 79. Altın Küre tahminleri
      • 2022 Meslek Birlikleri aday tahminleri
      • 75. Bafta aday tahminleri
      • 28. SAG tahminleri
      • 2022 Indie Spirit Tahminleri
      • 2022 DGA tahminleri
      • 75. BAFTA ödül tahminleri
      • 2022 PGA+WGA tahminleri
      • 94. Oscar tahminleri
      • 32. Gotham ödül tahminleri
      • 32. EFA ödül tahminleri
      • 80. Altın Küre aday tahminleri
      • 2023 Kısa Liste Tahminleri
      • 80. Altın Küre tahminleri
      • 29. SAG aday tahminleri
      • 33. PGA aday tahminleri
      • 76. Bafta aday tahminleri
    • Dosyalar/En İyiler listeleri >
      • 2019'un En İyi 20 Yerli Filmi
      • 2019'un En İyi 50 Yabancı Film (Vizyon)
      • 2019'un En İyi 15 Netflix Filmi
      • 2000-2010 arası en iyi 10 müzikal
      • 2010'ların En İyi 30 Yerli Filmi
      • 2010'ların En İyi 15 Spor Filmi
      • 2010'ların En İyi 15 Müzikal Filmi
      • 2010'ların En İyi 18 Western'i
      • 2010'ların En İyi 16 Aksiyon Filmi
      • 2010'ların En İyi 25 Gençlik Filmi
      • 2010'ların En İyi 30 Belgeseli
      • 2010'ların En Özgün 35 Aşk Filmi
      • 2010'ların En Özgün 30 Animasyonu
      • 2010'ların En iyi 40 Fantastik Filmi
      • 2010'ların En iyi 50 Suç Filmi/Neo-Noir'ı
      • 2010'ların En iyi 60 Korku Filmi
      • 2010'ların En Özgün 75 Bilimkurgu Filmi
      • 2010'ların En Özgün 50 Komedi Filmi
      • 2016'nın En İyi 35 Yabancı Filmi
      • 2016'nın En İyi 15 Yerli Filmi
      • 2015'in En İyi 35 Yabancı Filmi
      • En İyi 15 Hapishane Filmi
      • En İyi 10 Seçim Filmi
      • En İyi 15 müzisyen biyografisi filmi
      • 2020'nin En İyi 15 Yerli Filmi
      • 2020'nin En İyi 15 Yabancı Filmi (Fiziksel Vizyon)
      • Kabuslar Evi Mini Dizisi
      • 2020'nin En Zayıf 70 Yabancı Filmi
      • 2021'in En İyi 30 Yabancı Dijital Filmi
      • 2021'in En İyi 20 Yabancı Sinema Filmi
      • 2021'in En İyi 15 Yerli Filmi
      • 2022'nin En İyi 30 Amerikan Filmi
      • 2022'nin En İyi 70 Uluslararası Filmi
    • Festivaller >
      • Berlin / 2017 Jüri İzlenimleri
      • Cannes / 2009 - 3
      • Toronto / 2010 - 2
    • Bize de bekleriz >
      • Doomsday (2008)
      • Bize de bekleriz: Hansel ve Gretel (2007)
      • Bize de bekleriz: High Art (1998)
      • Bize de bekleriz: Margaret (2011)
      • Bize de bekleriz: Miracle at. St Anna (2008)
      • Bize de bekleriz: Predestination (2014)
      • Rocket Science (2007)
      • Bize de bekleriz: Somersault (2004)
      • Bize de bekleriz: Sugar (2008)
      • Bize de bekleriz: Super (2010)
      • The Brøken (2008)
      • Bize de bekleriz: Vinyan (2008)
    • Sürpriz DVD >
      • Napoleon Dynamite (2004)
  • İletişim

USTALAR: STEVEN SPIELBERG

IMDB

5/07/2010 - Habertürk

Resim
Yedinci sanatın ilk döneminde B filmlerinde gördüğümüz şeyleri A sınıfına transfer etme atılımını başlatan ve bunu popüler sinema geleneğinin içine dahil etmesiyle tanınan bir yönetmen. Steven Spielberg, Amerikan klasik sinemasının en önemli hikaye anlatıcılarından biridir. Sayısız Oscar adaylığına ulaşması da bu sözünü ettiğimiz eserlerinin arasına sıkıştırdığı, dünya meselelerini sorgulayan ‘dram’ları ile mümkün olmuştur. CGI teknolojisinin mimarı olarak da bilinen, DreamWorks şirketinin kurucusu Spielberg, günümüzün gelişen tür sinemasının öncüleri arasındadır. 

Herhalde herkesin hayali olan yönetmenlik duruşuna sahip o. Çünkü hem ticari film çekip para kazanma, hem de ciddi film üretip Oscar adayı olma şansına erişebiliyor. Her iki alanda verdiği ürünlerin de ayrı ayrı önemsenmesi gerek kanımca. Zaten onun duruşunu da açıkça belli ediyor bunlar...

AMACI B FİLMLERİNDE GÖRDÜKLERİMİZİ A SINIFINA TRANSFER ETMEKTİ

Aslında o 60’ların sonunda ‘sinemayı yenileyeceğiz’ duruşuyla piyasaya giren üç sakallı yönetmenle beraber anılmasına karşın, esaslı çıkışını biraz da yaş haddi sebebiyle o yıllarda yapmadı. Zira Scorsese’den dört, Coppola’dan ise yedi yaş küçüktü. Onlar başyapıtlar üretirken, Spielberg sinemayı öğrenmekle ve TV filmleri çekmekle uğraşıyordu. Bunun devamında da “Denizin Dişleri” (“Jaws”, 1975) ve “Tehlike ilişkiler” (“Close Encounters of the Third Kind”, 1977) gibi fantastik durduğu için gerektiği kadar önemsenmeyen eserler üretti. Ancak bunlar aslında onun kariyerindeki duruşunu belli edecekti. 

Öyle ki yönetmenin esas amacı ‘yaramaz bir çocuk’ kisvesi altında 40’lar, 50’ler, 60’lar Amerikan sinemasında gördüğümüz ‘ucuz şeyleri’, daha doğrusu B filmlerini A sınıfına transfer etmekti. Bunu sonradan Peter Jackson’ın da ‘Yüzüklerin Efendisi’ serisi ile yaptığı görülebiliyor. Ancak onun o zamanlar böylesi bir cesaret göstermesi ilk başta önemsenmemesine yol açtı. Çünkü bu ‘çılgınca’ bir şeydi!

BLOCKBUSTER YARATMANIN BÜTÜN NUMARALARINI KULLANIYORDU 

Tabii böyle bir atılım yapmasının yanında sürekli sıradan bir insanı, standart, çizgileri cetvelle çizilmiş bir kahraman prototipini merkeze yerleştirip bu dünyayı onun gözünden anlatmayı tercih ediyordu yönetmen. Böylece yanına bir de ‘özdeşleşilecek’ karakter gücünü alıyordu. Zaten sinema sözlüklerinde katharsis adıyla anılan bu terim de ticari sinema ürünlerinin tutturması ve kendine izleyici çekmesi için en önemli metottur. O da zaten sıradan, masum ve maceracı bir kişinin gözünden kuruyordu hikayesini sürekli.

Bunun yanında komedi, aşk, macera gibi türleri de işin içine katıp katıksız bir blockbuster üretmek için kolları sıvıyordu. Böylece herhangi bir kitlenin dahi onun filmlerine ilgisiz kalması imkansız hale geliyordu. 

Ancak bu ticari yolları bir kenara bırakınca onun sinemasını genel anlamda bir çocukluk fantezisi olarak görmek mümkün. B sınıfını A tipinin içine geçirmesiyle çığır açması ise sinemanın gidişatı açısından önemli bir atılıma yol açtı. Ama tabii Sam Peckinpah, Quentin Tarantino, Peter Jackson gibi yönetmenler kanımca ondan daha devrimci oldular bu konuda. Spielberg sadece bu anlayışı tetikleyen isimdi. 

KİM KORKMAZ BİR KÖPEK BALIĞINDAN, YA DA KİM İSTEMEZ BİR UZAYLI İLE KARŞILAŞMAK?

1975 tarihli “Denizin Dişleri”, “King Kong” (1933) ile başlayan canavar filmi kavramını hayvanlar üzerine, gerçekçi bir şekilde yerleştirerek onun ‘görmeye korktuğumuz şeyler’ mantıklı sinemasının bir başlangıcıydı. Richard Dreyfuss’ın gözünden akması ve hayvan karşıtı olması dışında aslında o sürekli kitsch (bayağılık estetiği) halleriyle gördüğümüz hayvanlar ilk kez bu kadar gerçekçi bir şekle sokuluyordu. Film de aslında tamı tamına bu açıdan önem arz ediyordu. 

Tabii ‘deniz korkusu’nu başlatması da ne kadar realist şeylerin peşinde koştuğunu kanıtlıyordu. Bunun yanında filmin Hitchcock’un sinemaya “Ölüm Korkusu”yla (“Vertigo”, 1950) giren kamerayı iterken zoom out yapma tekniğini bir sahnede kullanması da, sözünü ettiğimiz numaranın Yeni Hollywood’a transfer olmasını sağlıyordu.

Dokunabileceğimiz gerçekçi şeyler peşinde koştuğunu 1977 yılında çektiği “Tehlikeli İlişkiler”de de devreye sokuyordu yönetmen. O güne kadar görsek de bir türlü hissedemediğimiz uzaylı kavramını efekt teknolojisiyle son derece hissedilebilir hale getiriyordu Spielberg. Tabii işin içine müzik ve ışık cümbüşü sokması da aslında bu etkileyiciliğin bir taraftan da yüreklere seslenmesini sağlıyordu. Elbette yine Richard Dreyfuss’ın canlandırdığı özdeşleşilebilecek bir karakter yoluyla... 

UZAYLI OLUNCA İLLA DOST MU OLACAK?

Zaten bu filmin de en önemli taktiği sözünü ettiğimiz A sınıf efektleri, insan ruhunun derinliklerine sızacak kadar gerçek hale getirmesiydi. Tabii buradaki ‘dost uzaylı’ tanımlı uzaylı istilası filmi mantığını Spielberg, 1982’de de devreye sokuyordu. 

“E.T.”, bu durumu biraz da Disney filmlerini andırır şekilde aile filmlerinin yapısına yaklaştırıyordu. Şeker mi şeker, büyük kafalı ‘uzaylı’ karakteriyle birçok filmin de yolunu açıyordu. Zaten Spielberg’ün o ‘izleyiciyi duygusal olarak içime alacağım’ mantığının bir başka ürünüydü bu tercih.

Tabii yönetmenin 2005’de çektiği birebir yeniden çevrim “Dünyalar Savaşı” (“War of the Worlds”) da, bu çocukluk düşlerini gerçekleştirebilecek üçüncü eser idi. Öyle ki üç kafalı uzay gemilerini (tripod) 80’lerde efektlerle canlandırmak kolay değildi. 

İKİNCİ DÖNEMİNDE POLİTİK SÖYLEM ÖNE ÇIKTI 

Bu sebeple de Spielberg, bu uzaylı istilası filmini daha profesyonel çekmek için 2000’leri beklemişti. Yani bu sefer rüyasını gerçekleştirmek için sabretmişti. Böylece aslında ‘duygusallaşacak karakterler yaratma’ geleneğinin yani ilk döneminin mantığının biraz da rafa kalktığını kanıtlıyordu yönetmen.

Zaten “Dünyanın Durduğu Gün” (“The Day The Earth Stood Still”, 1944) de uzaylıyı ‘dost canlısı’ bir hale sokuyordu insanların arasında. Yani bu durumda bir yanlışlık ve yenilik yoktu. Bu sebeple geri çekilmesi de bir şey kaybettirmedi Spielberg’e.

  Tabii bir not olarak bu anlayışın burada ‘korumacı aile babası’ tiplemesiyle muhafazakar bir politik duruş izlediği görülebiliyordu. Böylece Spielberg’ün ilk dönemi ile son dönemi arasındaki yaş farkı da ortaya çıkıyordu.

UCUZ ŞEYLERİ PROFESYONELCE CANLANDIRMA MANTIĞI İKİ FENOMEN ÜRETTİ

Tabii B filminin kalıplarını ‘gerçek bir doku’ya transfer etme güdüsünün en somut iki örneği ‘Indiana Jones’ ve ‘Jurassic Park’ serileri oldu. Her ikisi de dörder filmlik serilere dönüşerek kısa zamanda birer fenomen haline geldiler. İlkinde alışıldık macera filmlerinin o ırkçı ve kitsch duran atmosferlerini A sınıfına transfer ediyordu yönetmen. Böylece yeni nesle uygun bir blockbuster kahramanı çıkarıyordu karşımıza. Özellikle ikinci ‘Indiana Jones’ filminin oyunlu bir B filmi gibi ilerlemesi de önemliydi. 

1993’de gelen “Jurassic Park” ise Disneyland edasıyla yaratılmış bir parkta yine gerçek dinozorlarla yakından munasebet kurmamızı sağlıyordu. O zamanlar bu bir hayaldi. Ancak CGI teknolojisini ilk kez kullanan Spielberg, bunu başarıyordu. Böylece B filmlerinin o kitsch yaratıkları canlanmış oluyordu adeta.

Uzun lafın kısası 1933’de ilk kez Spielberg’in belli ki çok sevdiği ama izleyince ‘daha profesyonelini yaparım ben!’ diye hayıflandığı “King Kong”ta gördüğümüz dinozorlar, capcanlı karşımıza dikiliyordu! Zaten ikinci Jurassic Park filmi “Kayıp Dünya” (“The Lost World: Jurassic Park”, 1997) da tepeden tırnağa “King Kong” göndermesi kokan bir hikayeye sahip idi.

POLİTİK SİNEMANIN DA EN İYİ HİKAYE ANLATICILARI ARASINDA 

Tabii sinemanın B sınıfı mantığını A tipine transfer ederek birçok filmi etkilemesi bir tarafa, yönetmen Hollywood’un ve tüm dünyanın ‘ciddi projeler’ olarak gördüğü, Oscar yarışına giren politik damarı güçlü eserler de çekti. Bunlar “Mor Yıllar” (“Color of Purple”, 1985), “Güneşin İmparatorluğu” (“Empire of the Sun”, 1987), “Schindler’in Listesi” (“Schindler’s List”, 1993), “Amistad” (1997), “Er Ryan’ı Kurtarmak” (“Saving Private Ryan”, 1998), ve “Münih” (“Munich”, 2005) idi. 

Aslında bu eserlere bakınca savaş draması, savaş filmi, politik-dram, casusluk gerilimi gibi farklı türlere el attığı gözüküyor Spielberg. Bunun da ‘her alanda film çektim’ egosunu kalkındırdığı söylenebilir. Zira kendisi çok egosantrik ve ben merkezli bir insandır özel hayatında.

Ancak bunları çekerken kanımca yönetmenin esas amacı sinemada ele alınması gereken dönemleri kurmaca bir iskeletle sinemalaştırmaktı. Bu konuda türlerle ilgilenmekten ziyade biraz da sosyal sorumluluk hissediyordu üzerinde. Öyle ki hem çektiği filmlerin ciddiyetle karşılanmaması sayesinde eleştirilere tabi tutuluyordu, hem de içindeki Oscar hırsını tatmin etmek zorundaydı. Ama bunları üretirkenki hareketi ‘hikaye anlatıcı yönetmenlik kimliği’ ile her şeyi yapabileceğini göstermekti. Tabii bir diğer taraftan da sinemanın gelişen gramerine ayak uydurduğu her filminde daha iyi hissedilebiliyordu.

LİBERAL BAKIŞI BÜTÜN FİLMLERİNE SİNİP SORU İŞARETİ BIRAKMIŞTIR 

Genelde 100 milyon dolar civarındaki bütçeye sahip filmlerde 70’ler, 2. Dünya Savaşı, 1900’lar, Amerikan İç Savaşı, Normandiya çıkartması gibi dönemleri devreye sokup son derece sinemasal sonuçlar almayı becerdi. Tabii Spielberg, kimi kesimler tarafından gerçek bir liberal olmasıyla eleştirildi.

Aslında bu durum daha çok “Terminal”de (“The Terminal”, 2004) ayyuka çıkıyordu. Hem de yabancı bir karakteri, havaalanında sıkışan bir göçmeni ana dili gibi İngilizce konuşturup Amerikan duyarlılığına hapsolmasını sağlayarak... Tabii bu film başta olmak üzere eserlerinin bir diğer eleştirilen tarafı da blockbuster olma çabası sebebiyle politik görüşü suistimal etmeleri konusuydu. Bu sebeple de Spielberg, çocuk ruhlu görülmesine karşın tartışmaların insanı da oluyordu. 

Filmlerinde Vilmond Zgismond’dan Jamuz Kaminski’ye uzanan usta görüntü yönetmenlerini özellikle de uzun dönemli bulundurmasıyla dikkat çekmişti Spielberg. “Bela” (“Duel”, 1971) adlı muhalif psikolojik-gerilimiyle birlikte sinemaya soktuğu ‘yolda masum insanı kovalayan şoförsüz bir tır’ formülün ve “Daima” (“Always”, 1989) ile devreye giren ‘eski aşkının hayatına dönen sevgili odaklı fantastik aşk filmi’ başta olmak üzere çaktırmadan önem arz eden eserler de üretti aralarda.

DREAMWORKS’Ü KURUNCA GENÇ YETENEK AVCISI OLDU 

Tabii kariyerinde özellikle 81’de açtığı Amblin Entertainment’la sevdiği aynı kuşaktan yönetmenlere destek vermesi, 90’ların sonunda kurduğu DreamWorks ile birlikte ise genç yönemenler çıkartmaya başlaması önemliydi. Onun yapımcı kimliğine uygun bir kafası olduğunu ispatlıyordu. Bunun yanında yine 90’ların sonunda Stanley Kubrick’in ölmesiyle birlikte çektiği “Yapay Zeka” (“A.I.”, 2000) ile de tartışmalar açtı. Kubrick mükemmelliyetçiliğini tutturma çabasında sınıfta kaldığı konusunda eleştiriler aldı.

Genel anlamda bakınca şu an peşinde olduğu ‘Tintin’ projesinden, ‘Transformers’ın yapımcılığı yapmasına kadar uzanan ‘çocuk hayallerini A sınıfına transfer etme’ güdüsünün hep zihnini kurcaladığına tanıklık etmek mümkün. Bunun sonucunda Spielberg’ün sinemada önemli devrimler yaptığını söyleyebiliriz.

STEVEN SPIELBERG'İN EN İYİ 5 FİLMİ

1-Jurassic Park (1993)
2-Güneş İmparatorluğu (Empire of the Sun) (1987)
3-Schindler’in Listesi (Schindler’s List) (1993)
4-Munih (Munich) (2005)

5-Bela (Duel) (1971)

Powered by Create your own unique website with customizable templates.